بسم الله الرحمن الرحیم
امسال جای حجاج مشتاق و با اخلاص ایرانی در مراسم حج خالی است ، ولی آنان با قلبهای خود حاضر و در کنار حاجیان از سرار جهان و نگران حال آنان هستند ، و دعا میکنند که شجره ی ملعونه ی طواغیت نتواند به گزندی به آنان برسانند .
حاجی تو رفتی اما چراغ راهت همیشه روشن است...به یاد مهاجر الی الله حاج حسن دانش
عشقت رسد به فریاد
بسم الله الرحمن الرحیم
از غلامان شما هم می شود دنیا گرفت...
من نیازت دارم آقا روز محشر، بیشتر...!
میلاد باسعادت هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت مبارک.
امام رضا علیه السلام می فرمایند:
چه نیکوست صبر و انتظار فرج، آیا سخن بنده صالح خدا [ شعیب ] را نشنیدی که فرمود: «و انتظار برید که من [ هم ] با شما منتظرم» و «پس منتظر باشید که من [هم] با شما از منتظرانم»، بر شما باد به صبر و بردباری؛ چرا گشایش بعد از ناامیدی فرا می رسد و به تحقیق کسانی که پیش از شما بودند از شما بردبارتر بودند.
مجلس شانزدهم بازهم قصه تنهایی های مرد عشق در کوفه
همراه می شویم با قیس اسدی
او بارها بین کوفه و مکه رفت و آمد کرده و پیام های مردم کوفه را به امام رسانده است، امام قلم و کاغذی می طلبد و شروع به نوشتن می کند:" نامه مسلم به من رسید و او به من گزارش داده است که شما همراه و یاور من خواهید بود. من روز سه شنبه گذشته از مکه بیرون آمده ام، اکنون فرستاده من، قیس نزد شماست، خود را آماده کنید که به خواست خدا به زودی نزد شما خواهم آمد."
امام نامه را مهر کرده و به قیس تحویل می دهد تا آن را به کوفه ببرد و خبری بیاورد. قیس نامه را بر چشم می نهد و آماده حرکت می شود. امام او را در آغوش می گیرد و اشک در چشمانش حلقه می زند. او سوار بر اسب می شود و پیش می تازد و کم کم از دیده ها محو می شود. حس غریبی به من می گوید که دیگر قیس را نخواهم دید.
منبع کتاب هفت شهر عشق
بیشترآشنا شوید با قیس بن مسهر صیداوی اسدی رضوان الله علیه : ( اینجا)
بسم الله الرحمن الرحیم
امروز دنیا را ...!
با چشمان، او دیدم...!
دنیایی پر از بی کسی...!
اللهم عجل لولیک الفرج
مجلس پانزدهم ما هم باشد، قصه تنهایی های مرد عشق در کوفه از دنیاطلبی های برخی خواص
تاریخ مینویسد: مسجد کوفه مملو از جمعیتی شد که پشت سر ابن زیاد به نماز عشا ایستاده بودند. چرا چنین شد؟ بنده که نگاه میکنم، میبینم خواصِ طرفدارِ حق مقصرند و بعضیشان در نهایت بدی عمل کردند. مثل چه کسی؟ مثل شریح قاضی. شریح قاضی که جزو بنی‌امیّه نبود! کسی بود که میفهمید حق با کیست. میفهمید که اوضاع از چه قرار است. وقتی هانی بن عروه را با سر و روی مجروح به زندان افکندند، سربازان و افراد قبیله‌ی او اطراف قصر عبیدالله زیاد را به کنترل خود درآوردند.
ابن زیاد ترسید. آنها میگفتند: شما هانی را کشته‌اید. ابن زیاد به شریح قاضی گفت: برو ببین اگر هانی زنده است، به مردمش خبر بده. شریح دید هانی بن عروه زنده، اما مجروح است. تا چشم هانی به شریح افتاد، فریاد برآورد: ای مسلمانان! این چه وضعی است؟! پس قوم من چه شدند؟! چرا سراغ من نیامدند؟! چرا نمیآیند مرا از اینجا نجات دهند؟! مگر مرده‌اند؟! شریح قاضی گفت: میخواستم حرفهای هانی را به کسانی که دورِ دارالاماره را گرفته بودند، منعکس کنم. اما افسوس که جاسوس عبیدالله آن‌جا حضور داشت و جرأت نکردم! جرأت نکردم یعنی چه؟ یعنی همین که ما میگوییم ترجیح دنیا بر دین! شاید اگر شریح همین یک کار را انجام میداد، تاریخ عوض میشد. اگر شریح به مردم میگفت که هانی زنده است، اما مجروح در زندان افتاده و عبیدالله قصد دارد او را بکشد، با توجّه به اینکه عبیدالله هنوز قدرت نگرفته بود، آنها میریختند و هانی را نجات میدادند. با نجات هانی هم قدرت پیدا میکردند، روحیه مییافتند، دارالاماره را محاصره میکردند، عبیدالله را میگرفتند؛ یا میکشتند و یا میفرستادند میرفت. آن گاه کوفه از آنِ امام حسین علیه‌السّلام میشد و دیگر واقعه‌ی کربلا اتّفاق نمیافتاد! اگر واقعه‌ی کربلا اتّفاق نمیافتاد؛ یعنی امام حسین علیه‌السّلام به حکومت میرسید. حکومت حسینی، اگر شش ماه هم طول میکشید برای تاریخ، برکات زیادی داشت. گرچه، بیشتر هم ممکن بود طول بکشد.
یک وقت یک حرکت بجا، تاریخ را نجات میدهد و گاهی یک حرکت نابجا که ناشی از ترس و ضعف و دنیاطلبی و حرص به زنده ماندن است، تاریخ را در ورطه‌ی گمراهی میغلتاند.
ای شریح قاضی! چرا وقتی که دیدی هانی در آن وضعیت است، شهادت حق ندادی؟! عیب و نقصِ خواصِ ترجیح دهنده‌ی دنیا بر دین، همین است.
مقام معظم رهبری مدظله العالی: بیانات در دیدار فرماندهان لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص)
بیشتر بشناسید شریح قاضی را (اینجا)
بسم الله الرحمن الرحیم
هرچند در میان اعیاد، عید فطر روز جایزه و نشاط است، ولی مؤمن در اعماق دل خود غمی کهن دارد ؛
زیرا اولاً نمی داند که نامه ی عمل او در زمره ی کدامین روزه داران به محضر مولایش عرضه می گردد،
و ثانیاً به خاطر داشته باشد که به برکت ماه صیام و در غل و زنجیر بودن شیاطین و ضیافت مولای رحیم و ودود خود، یک ماهی در امن و آسایش و انس با محبوب گذشت و از فردا، اوست و حملات شیاطین و ابالسه؛ تا چگونه بتواند از عهده ی جنگ با آنان برآید و بر تسویلات نفس اماره فائق شود.
و لذا بهتر است که سالک مغموم از تنهایی خود و مکاید شیطان باشد و به یاد غربت خود از امام زمانش(عج) باشد، که در چنین روزی می باید به امامت مولای خود نماز عید می کرد، ولی از رؤیت جمالش و بهره مندی از برکات وجودش محروم است
و چه غصه ای بالاتر از غریبی و غربت یتیمی و بی سرپناهی...
بسم الله الرحمن الرحیم
پسرم!
تو را به ترس از خدا سفارش می کنم که پیوسته در فرمان او باشی،
و دلت را با یاد خدا زنده کنی،
و به ریسمان او چنگ زنی،
چه وسیله ای مطمئن تر از رابطه تو با خداست،
اگر سر رشته آن را در دست گیری؟
بخشی از نامه 31 نهج البلاغه
مرد کوچک من! جان دل من! همراه پدرت روبروی ایوان نجف از مولای خوبی ها و حضرت مادر خواستیم تو را و برایت دعا کردیم تا باشی و نذر صاحبمان شوی. نور چشمانم از حضرت مادر خواستم دعایت کنند. تا نذر فرزندش شوی.امیدوارم در تربیتت کوتاهی نکنم تا شرمنده و روسیاه بانوی عزیزم نشوم.
در کنارم باش و روسفیدم کن.
دوستت دارم علی جان!
بسم الله الرحمن الرحیم
فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ .آیه 17 سوره مبارکه سجده
هیچ کس نمی داند چه پاداش هاى مهمى که مایه روشنى چشم هاست براى آن ها نهفته شده، این پاداش کارهائى است که انجام می دادند.
در حدیثى از امام صادق (علیه السلام ) مى خوانیم : ما من حسنة الا و لها ثواب مبین فى القرآن ، الا صلوة اللیل ، فان الله عز اسمه لم یبین ثوابها لعظم خطرها، قال : فلا تعلم نفس ما اخفى لهم من قرة اعین : هیچ عمل نیکى نیست مگر اینکه ثواب روشنى در قرآن براى آن بیان شده مگر نماز شب که خداوند بزرگ ثواب آن را روشن نساخته به خاطر اهمیت آن ، لذا فرموده است : هیچکس نمیداند چه ثوابهائى که مایه روشنائى چشمان است براى آن ها نهفته شده است.
نمازم رو خواندم، حواسم هزار راه رفت، خواندم، حواسم نبود در محضر چه کسی ام....
17رکعت شبانه روز نماز می خوانم به چه کسالت و سستی حواسمون نیست...
یه وقتی یه تلنگری نیاز داریم بازهم فراموش میکنیم.تو این روزمرگی ها گم کردیم خودمون رو و باز حواسمون نیست که مسافریم.
یه در گرانبهایی که ارزشش اونقدریه که ما نمی تونیم درکش کنیم و خدای بزرگ هم بهمون نگفته اون نماز شبه.
قدری با پروردگار درد و دل کنیم نیمه های شب، قدری نه برای ثوابش نه از ترس عذابش به خاطر او، فقط و فقط برای خدا بخوانیم.
خدایا
می شود، این دلهایمان دیگر...
سند بخورد شش دانگ، به نام خودت؟
ارحم من راس ماله الرجاء و سلاحه البکاء: ترحم کن بر کسی که سرمایه اش امید به توست و اسلحه اش گریه است...
و آخر دعوانا ان الحمدلله رب العالمین
بسم الله الرحمن الرحیم
نگاه عامیانه به انتظارفرج موجب تأخیرفرج می‌شود
حجه السلام پناهیان:
نگاه عامیانه به موضوع «منجی» به دلیل ابهامات و نادانسته‌های فراوانی که در مورد آن وجود دارد، جزء رایج‌ترین مسائل همۀ ملت‌های معتقد به ظهور منجی به حساب می‌آید. اگرچه این نگاه عامیانه، در میان پیروان دیگر ادیان و مذاهب بیشتر است، ولی رواج اندک آن هم در میان مردم ما زیاد است؛ و نه تنها قابل تحمل نیست بلکه می‌تواند به موضوع انتظار و مهدویت لطمه‌های جدی وارد نماید.
نمونه‌هایی از نگاه_عامیانه به منجی
نگاه عامیانه به منجی، در همۀ ادیان عالم وجود دارد؛ تصور کسی که سوار بر مرکب خواهد آمد و دنیا را تنها با «اعجاز» دستانش متحوّل می‌کند و لابد بی‌نیاز به همراهی مردم و هوشیاری آنها، زمین و زمان را زیر و رو کرده و بی‌اعتنا به سنت‌های الهی و همۀ آنچه در طبیعت حیات بشر است، سعادت را برای انسان به ارمغان می‌آورد.
همچنین این یک نگاه عامیانه است که «ما منتظر منجی باشیم، امّا مقدماتی را برای آن لازم ندانیم». این یک نگاه عامیانه است که «درکی از ساز و کار نجات‌بخشِ منجی نداشته باشیم.» این یک نگاه عامیانه است که «چگونگی تداوم حاکمیت منجی و رموز بقای آن را ندانیم.» و موارد دیگری که ندانستن هر یک از آنها ما را به نگاه عامیانه نزدیک می‌کند. کمترین زیان این نگاه این است که تکلیف ما را برای یاری او و مقدمه‌سازی برای قیام او معلوم نمی‌کند.
در مجموعۀ منتظران، کم نیستند کسانی که درایت لازم را نسبت به منجی ندارند. همین مسأله موجب اشتباهات فراوانی در عملکرد امروزین آنها به عنوان منتظر می‌شود. طبیعتاً این اشتباهات، نه تنها فرج را جلو نمی‌اندازد و انتظار را ثمربخش نمی‌سازد، بلکه چه بسا موجب عقب افتادن فرج هم بشود.
انسان دردمند و رنج‌کشیده‌ای که همۀ راه‌های نجات را بسته می‌بیند و توانایی حل مشکلات خود را ندارد، چاره‌ای ندارد جز آن‌که دل به روزنه‌هایی ببندد که بتوانند او را به منجی امیدوار کنند و مانند غریقی به هر احتمالی برای نجات چنگ بزند. طبیعی است در چنین فضایی، بازار سطحی‌نگری‌ها و گمانه‌زنی‌های عوامانه هم گرم می‌شود.
منبع:++
