بسم الله الرحمن الرحیم
خداوندا!
حضرت یعقوب علیه السلام به سوی درگاهت شکایت آورد "انما اشکو بثی و حزنی الی الله و اعلم من الله مالا تعلمون" رایحه یوسف را بر مشامش رسانی" انی لاجد ریح یوسف" و چشمانش را به نور فرزندش منور کردی " ءاوی الیه ابویه"....
ای رب عالمین! ای شنونده همه شکایت ها!
ما شاکی هستیم شکایت داریم...
از نبود پیامبر مهربانمان صلی الله علیه و اله وسلم
از غیبت امام و ولی زمانمان ارواحنافداه
از شدت فتنه های روزگار برما
از زیادی دشمنانمان
از تعداد کم خودمان....شکایت داریم شکایت....
خدایا دلم گرفته است ...دلم گرفته است از روزگار
دلم از خودم گرفته از مردمان روزگار گرفته همدل نشده ایم استغفار نکردیم نگفتیم "استغفرلنا ذنوبنا انا کنا خاطئین" تا شکایتمان را همچون یعقوب نبی بپذیری...
پ.ن:
امام زمان(علیه السلام) می فرمایند:
اگر شیعیان ما ـ که خداوند توفیق طاعتشان دهد ـ در راه ایفاى پیمانى که بر دوش دارند، همدل مى شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمى افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان مى گشت، دیدارى بر مبناى شناختى راستین و صداقتى از آنان نسبت به ما؛ علّت مخفى شدن ما از آنان چیزى نیست جز آن چه از کردار آنان به ما مى رسد و ما توقع انجام این کارها را از آنان نداریم.
احتجاج، ج2، ص315 ؛ بحارالأنوار، ج53، ص177، ح8 .
