بسم رب الزهرا(سلام الله علیها)
چقدر زیبا و دلنشین قرآن می خواند مادر.
طوری قرآن می خواند که گویی آیه به آیه را می دید و با آن ها زندگی می کرد.
وقتی به آیه های بهشتی می رسید چنان شادی و نشاط وجودش را در می آمیخت که گویی در زیر درختان بهشتی...
و آن گاه که آیه های عذاب بر زبان جاری می کرد، چونان بید به خود می لرزید و اشک چشمانش چون سیل جاری بود.
بسم الله..آیات 13 تا 19 سوره مبارکه ابراهیم با دل بخوان ...ببینی چه حالی داری؟
وَ قالَ الَّذینَ کَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّکُمْ مِنْ أَرْضِنا أَوْ لَتَعُودُنَّ فی مِلَّتِنا فَأَوْحى إِلَیْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِکَنَّ الظَّالِمینَ13وَ لَنُسْکِنَنَّکُمُ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِهِمْ ذلِکَ لِمَنْ خافَ مَقامی وَ خافَ وَعیدِ14وَ اسْتَفْتَحُوا وَ خابَ کُلُّ جَبَّارٍ عَنیدٍ15مِنْ وَرائِهِ جَهَنَّمُ وَ یُسْقى مِنْ ماءٍ صَدیدٍ16یَتَجَرَّعُهُ وَ لا یَکادُ یُسیغُهُ وَ یَأْتیهِ الْمَوْتُ مِنْ کُلِّ مَکانٍ وَ ما هُوَ بِمَیِّتٍ وَ مِنْ وَرائِهِ عَذابٌ غَلیظٌ17مَثَلُ الَّذینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ أَعْمالُهُمْ کَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّیحُ فی یَوْمٍ عاصِفٍ لا یَقْدِرُونَ مِمَّا کَسَبُوا عَلى شَیْءٍ ذلِکَ هُوَ الضَّلالُ الْبَعیدُ
(ولی ) کافران به پیامبران خود گفتند: «ما قطعاً شما را از سرزمین خود بیرون خواهیم کرد ، مگر اینکه به آیین ما بازگردید!» در این حال ، پروردگارشان به آنها وحی فرستاد که: «ما ظالمان را هلاک می کنیم!
و شما را بعد از آنان در زمین سکوت خواهیم داد ، این ( موفقیّت ) ، برای کسی است که از مقام ( عدالت ) من بترسد و از عذاب ( من ) بیمناک باشد!»
و آنها ( از خدا ) تقاضای فتح و پیروزی ( بر کفار ) کردند و ( سرانجام ) هر گردنکش منحرفی نومید و نابود شد!
به دنبال او جهنم خواهد بود و از آب بد بوی متعفّنی نوشانده می شود! بزحمت جرعه جرعه آن را سرمی کشد و هرگز حاضر نیست به میل خود آن را بیاشامد و مرگ از هر جا به سراغ او می آید ولی با این همه نمی میرد! و بدنبال آن ، عذاب شدیدی است!
اعمال کسانی که به پروردگارشان کافر شدند ، همچون خاکستری است در برابر تندباد در یک روز طوفانی! آنها توانایی ندارند کمترین چیزی از آنچه را انجام داده اند ، به دست آورند و این همان گمراهی دور و دراز است!
امام محمد باقر علیه السلام می فرمایند:
هر که بر خدا توکل کند ، مغلوب نمی شود ، و هر که از گناه به خدا پناه برد ، شکست نمی خورد .
بحارالانوار ، ج 68، ص 151
