حضرت پدر دلم بی قرار حرمتان شده

بسم الله الرحمن الرحیم

گوش این آسمان راز و نیاز و مناجاتهایش را می‏شنید و چشم ستارگان اشک های عاشقانه‏ اش را همیشه می‏ دید. زمامداری بود که در دل شب، تنها در محراب می ‏ایستاد و ریشش را به دست می‏ گرفت و مانند مارگزیده به خود می‏ پیچید و »یا دنیا غرّی غیری‏« می‏ گفت.

شب ها از خوف خدا بی هوش می‏ افتاد. قسمتی از شب را به سر زدن به فقرا و ضعفا بسر می‏ برد. خودش اذان می‏ گفت و خودش امامت جماعت می‏ کرد.خودش احیاناً در دکة القضاء می‏ نشست و به رتق و فتق امور می‏ پرداخت، خودش قاضی بود. قضاوتهای محیرالعقول داشت از لحاظ کشف جرم و از لحاظ رعایت تساوی در مقابل محاکم. او خود خطیبی بلیغ بود که شنوندگان را می‏ گریاند، مانند خطبة الغراء و شاید آخرین خطبه‏اش نیز، و بلکه احیاناً شنونده قالب تهی می‏کرد. سخن او سخن جانسوز بود و مصداق «تا دلی آتش نگیرد حرف جانسوزی نگوید». هنوز هم این اثر در نهج البلاغه‏ هست که اشکها را جاری می‏سازد.

منبع: یادداشت‏های استاد مطهری، ج ‏9، ص 208

---

دل هر چه نظر به وسعت عالم تافت / جز نور تو در عرصه ی آفاق نیافت

هنگام نهادن قدم بر سر خاک / دیوار حرم به احترام تو شکافت 

علی جان، امشب در خجسته شب میلادت در خانه ‏ای که تار و پودش را با عشق تو پرداخته‏ ایم، شوق آمدنت را به شادی می‏نشینیم تا آستان دلمان را با بهار وجودت همراه سازی.

میلاد با سعادت مولود کعبه مولی الموحدین،امیرالمومنین، امام علی (علیه السلام) محضر امام عصر و الزمان،

امام الانس و الجان حجت ابن الحسن العسکری حضرت مهدی عجل الله تعالی فرج الشریف  و تمام عاشقان حضرت، همچنین خدمت پدر بزرگوارم، همسر عزیزم و میوه دلم علی جانم تبریک می گویم/.

 

عیدی نوشت! بشنوید: (++)

(++)